No To Co
|
No To Co |
Grupa No To Co powstała pod koniec lat 60. XX wieku. Jej założycielem
był Piotr Janczerski, ówczesny wokalista zespołu Niebiesko-Czarni. Zespół, jeszcze
wtedy bez nazwy, debiutował w grudniu 1966 roku w programie telewizyjnym. W
ogłoszonym wtedy konkursie, spośród kilku tysięcy nadesłanych propozycji, wybrano
nazwę Grupa Skifflowa No To Co. Od stycznia 1968 grupa grupa rozpoczyna występy
estradowe na terenie całego kraju, a także koncertowała m.in. we Francji, Kanadzie,
USA, RFN, Wielkiej Brytanii i krajach socjalistycznych.
Zespół No To Co zdobywał główne nagrody m.in. na VI KFPP w Opolu w 1968 roku,
gdzie furorę, choć bez nagrody, zrobił utwór Te opolskie dziouchy i rok później
na III FPŻ w Kołobrzegu. Występował również na festiwalu w Sopocie, na I Europejskim
Festiwalu Muzyki Rozrywkowej w Rzymie i na targach Midem w Cannes w 1969 r.
Latem 1993 roku za sprawą starań podjętych przez Jerzego Krzemińskiego zespół
NO TO CO znów pojawił się w Polsce. W oryginalnym składzie grupa dokonała pierwszych
po latach nowych nagrań radiowych, po czym ruszyła w trasę koncertową. Jak za
dawnych lat wszędzie witały ją tłumy dawnych fanów i ich dzieci.
Dla TVP zespół nagrał recital z koncertu, którego emisja odbyła się podczas
świąt Bożego Narodzenia. Program ten został wybrany jako najlepszy program muzyczny
1993 roku. Ukazała się również płyta CD-live wydana przez kanadyjską firmę J.
Krzemińskiego (Polish Song Festival), a w kraju wydana przez firmę fonograficzną
(Karolex) płyta CD z wyborem przebojów NO TO CO The Best Of Vol. I.
Od tej pory grupa wciąż koncertuje. Jak za swoich najlepszych czasów częściej
niż w Polsce można ją usłyszeć i zobaczyć na scenach w Kanadzie, USA czy Australii,
udowadniając tym iż w dalszym ciągu NO TO CO jest godnym Ambasadorem Polskiej
Piosenki.
Największe przeboje zespołu: Po ten kwiat czerwony, Po zielonej trawie piłka
goni, Te opolskie dziouchy, Pożar w Kwaśniewicach, Kocham swoje miasto, Gdy
chciałem być żołnierzem, Gwiazdka z nieba.
