Emilian Kamiński
|
Emilian Kamiński |
Emilian Kamiński to aktor i reżyser teatralny, filmowy i musicalowy,
wokalista i pisarz. Zaraz po ukończeniu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły
Teatralnej w 1975 roku zadebiutował rolą D'Artagnana w spektaklu Aleksandra
Dumasa Trzej muszkieterowie w reżyserii Macieja Zenona Bordowicza w Teatrze
Wielkim w Warszawie. W latach 1976-77 i 2004 roku występował na scenie warszawskiego
Teatru Na Woli prowadzonym wówczas przez Tadeusza Łomnickiego. Jednym z jego
największych osiągnięć była rola w słynnym spektaklu prozy Edwarda Stachury
Się w małej salce Teatru Na Rozdrożu w Warszawie. Emilian Kamiński zadebiutował
na dużym ekranie w filmie Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977) jako jeden
z młodziutkich uczestników ruchu oporu. Dużą, ciekawszą kreację niestałego w
uczuciach Roberta zagrał w obrazie Tango ptaka (1980). Sympatię widzów przyniosła
mu postać Jerzego, pełnego fantazji, zakochanego malarza w kinowej i telewizyjnej
ekranizacji powieści Kornela Makuszyńskiego Szaleństwa panny Ewy (1985).
W latach 1977-83 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych
przez Adama Hanuszkiewicza: Mąż i żona (1977) Aleksandra Fredry, Sen srebrny
Salomei (1977-78) Juliusza Słowackiego, Dziady (1978-79) Adama Mickiewicza,
Treny (1979) Jana Kochanowskiego, Bracia Karamazow (1979-80) Fiodora Dostojewskiego,
... i Dekameron (1980) Giovanniego Boccaccio, Samuel Zborowski (1981) Juliusza
Słowackiego, Śpiewnik domowy (1982-83) Stanisława Moniuszki i Komedia pasterska
(1982-83) Jana Andrzeja Morsztyna.
W latach 1983-2000 związał się z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował się jako
reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki Słodkie Miasto (1983),
był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim słynnego spektaklu Brel (1985).
Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza:
Cyd (1985) Morsztyna i Pierre'a Corneille, Maria i Woyzeck (1985-86) wg Georga
Büchnera.
Emilian Kamiński występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002),
Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako
Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla Na szkle malowane (1993) w reżyserii
Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce Romans (1996) w reżyserii
Roberta Glińskiego, Muzycznym 'Roma' (1999), Studio Buffo jako Pan Capuleti
w głośnym musicalu Janusza Józefowicza Romeo i Julia (2004) oraz Rampa na Targówku
(2006). Od roku 1997 powrócił na stałe do Teatru Narodowego.
W 1993 roku na XXVII Festiwalu Teatrów Jedenego Aktora w Toruniu odebrał nagrodę
jury oraz nagrodę publiczności za monodram Kontrabasista wg Patricka Süskinda.
W 2002 roku na II Krajowym Festiwalu Teatru PR i TV "Dwa Teatry" w
Sopocie zdobył wróżnienie dla autorskiego słuchowiska Romans, a w 2004 roku
na XLIII Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych otrzymał II miejsce w plebiscycie
publiczności na najlepszą rolę męską Spotkań - za rolę Kempa w przedstawieniu
Czuwanie Morrisa Panycha. W 2005 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi,
a w 2007 roku odebrał Srebrny Medal Gloria Artis-Zasłużony Kulturze. Wybudował
prywatną scenę Teatr Kamienica przy al. Solidarności 93, nieopodal metra Ratusz.
